#2 filologia szwedzka - 1 semestr za mną

     Pod koniec sierpnia pojawił się post o filologii szwedzkiej, na którą zdecydowałam się pójść » czytaj więcej. Obecnie pierwszy semestr za mną (prawie, bo jeszcze czeka mnie sesja, do tego w nieco innym terminie, niż moich kolegów, niestety) i, o ile wtedy nie miałam pojęcia, na co się piszę, to teraz już mniej więcej wiem.

     Ogólne wrażenia po semestrze na filologii?
     Super, to tak w skrócie. Pewnie, jeśli ktoś wybiera się tam tylko po to, żeby nauczyć się języka, bo dzięki temu w 3 lata nauczy się go na bardzo dobry poziom - lepiej niech się jeszcze raz zastanowi, bo reszta przedmiotów przyprawi go o co najmniej ból głowy, apatię albo senność i początek depresji. Żartuję. Znaczy, nie żartuję, ale też nie przesadzajmy. Po prostu - filologie są dla tych osób, które rzeczywiście interesują się językiem, literaturą, a nie samą nauką go. Jeśli nie czuje smykałki do tej całej otoczki, to lepiej po prostu wybrać się na przyspieszony, intensywny i drogi, jak cholera, kurs językowy, a nie na studia. Serio.



     Filologia szwedzka na UJ w Krakowie
     Obecnie filologia szwedzka jest chyba tylko w Krakowie i Gdańsku oraz Poznaniu. Nie porównywałam naszego programu z innymi, na razie też ciężko mi go ocenić w 100%, więc sobie to daruję, ale... studia u nas mają swoje plusy i minusy, jak zawsze.
      Jeśli zacząć by od plusów, to mała ilość osób na roku, bo aż 30. Dzięki temu wszyscy się znamy, bo zajęcia są prowadzone zarówno razem, jak i z podziałem na grupy. Tak naprawdę, to czujemy się bardziej jak w klasie, niż na studiach, które słyną z 300 osób na roku. To jest świetne! Jak dotąd przyszło nam współpracować z samymi miłymi i pomocnymi wykładowcami, którzy sprawiają wrażenie, że naprawdę chcą i lubią robić to, co robią. Rozkład zajęć z jednej strony jest nam co prawda narzucany, jednak póki co był on dość przystępny, przez co ja osobiście nie miałam na co narzekać – dzięki popołudniowym godzinom mogłam się wyspać, nauczyć, a oprócz tego wieczorami jeszcze pracować. Idealnie, prawda?
     Minusy też są, nie da się ukryć. Jeśli chodzi o samą naukę języka, to w tygodniu mamy 4 zajęcia po 1,5h każde, jednak każde z nich są prowadzone z innym wykładowcą oraz innym podręcznikiem. W ten sposób korzystamy z 3 podręczników i książki do gramatyki, co jest dość użyteczne – każda z serii jest prowadzona od podstaw, jednak w różnych miejscach są różne zagadnienia tematyczne i gramatyczne. W ten sposób w jednym tygodniu przerabiamy różne działy, co dla jednych może być super, dla innych za to nieco skomplikowane. Do czego jednak zmierzam – nie wiem, jak teraz, jednak przez pierwsze dwa miesiące wyraźnie było widać, że wykładowcy nie kontaktują się między sobą i nie uzgadniają tego, co z nami już przerobili, przez co czasami było zamieszanie. Myślę i myślę… i do minusów można by zaliczyć jeszcze wspaniały system USOS i proces uzupełniania go przez osoby za to odpowiedzialne. Chodzi mi o to, że moje przyjaciółki mają tam wszystko – dosłownie. A my? Przez połowę semestru nie byliśmy nawet zapisani na wszystkie przedmioty (bo rejestrować mogliśmy się tylko samodzielnie na WF i lektorat z łaciny).

     Kilka słów o przedmiotach w semestrze zimowym
     Zacząć trzeba od tego, że wielu ich nie mieliśmy…
     » PNJSz (Praktyczna nauka języka szwedzkiego) – 4x w tygodniu, każde z zajęć z innym wykładowcą, w tym ze zwariowaną Szwedką. Przewidziane jest, że w ciągu semestru student powinien opanować jeden poziom, czyli w chwili obecnej ja i moi koledzy powinniśmy kończyć poziom A1. Nie zerkałam w wymagania, ale podejrzewam, że rzeczywiście tak jest, także spokojna głowa.
     » PNJN (Praktyczna nauka języka niemieckiego) – 3x w tygodniu, również każde z innym wykładowcą, w tym z Niemcem. Zbyt wiele tutaj nie powiem, bo nie uczęszczam na te zajęcia. W liceum udało mi się uzyskać certyfikat z języka niemieckiego i dzięki temu zostałam zwolniona z zajęć, jednak nie z egzaminów (taki haczyk, uwaga na niego!). Byłam jednak na kilku zajęciach z początku roku i, niestety, nie podobały mi się one, dlatego pewnie więcej się na nich nie pokażę.
     » Łacina – 1 w tygodniu. Uff, co o niej powiedzieć? Według mnie to taki zapełniacz po prostu. Z jednej strony świetnie, zawsze chciałam coś umieć z łaciny i móc wykorzystywać ją do nauki kolejnych języków, które np. na niej bazują w jakimś stopniu, jednak te zajęcia… Okej, robimy ćwiczenia, czytamy teksty, ale bez specjalnej ekscytacji.
     » Krajoznawstwo – 1 w tygodniu. Gdybym miała podsumować ten przedmiot w jednym słowie: okej. Jak dla mnie ma tyle samo plusów, co i minusów. To taka Szwecja w pigułce, trochę historii, więcej mapy i zabytków, dużo zdjęć, legend, anegdotek – wszystko super, tylko nieraz odbywało się to tak chaotycznie i szybko, że niewiele z tych zajęć wynosiłam. Poza tym, prezentacje ze zdjęciami miejsc i zabytków – jak najbardziej „za”, jednak to nie to samo, co być tam i zobaczyć wszystko na własne oczy.
     » Wstęp do literaturoznawstwa – 1 w tygodniu. Hm, ciężki orzech do zgryzienia. Dla mnie ten przedmiot był po prostu nudny i co najmniej niezrozumiały, i to dość często! Sam zarys teorii nie był trudny, jednak metoda „czytanie tekstów, a potem omawianie ich” to, jak dla mnie, porażka. Chodzi mi o to… że jak możemy zrozumieć tekst (już pomijam fakt, że 10 stron można by streścić w połowie strony), skoro podstawowe zagadnienia do niego omawiamy na zajęciach PO czytaniu? No właśnie.
     » Fonetyka – 1 w tygodniu. Przedmiot, na którym jest najwięcej śmiechu – do czasu egzaminu przynajmniej. Z tego, jak się orientuję, sprawia chyba każdemu najwięcej problemów. Dla nas szczególnie, bo 1) nie mamy takich dźwięków w naszym polskim języku i te wszystkie nasze ź, dż, dź, itp. wcale nam nie pomagają. 2) Nazwy części aparatu mowy po polsku, szwedzku i łacinie, nazwy wszystkich procesów, zabiegów… Da się to przetrwać, ale chętnym proponuję naukę od samego początku – jasne, jasne. Zawsze się tak mówi.

     Co mogę powiedzieć o pierwszej sesji...? Tego dowiem się dopiero za miesiąc, bo mnie, niestety, ze względu na wspomniane wcześniej problemy zdrowotne, czekają dopiero drugie terminy ; ) Ale za wszystkich moich Kochanych, którzy już zaczęli się pocić - trzymam kciuki!