Robisz dwa kierunki jednocześnie? Jesteś idiotą.

     Jesteś młody, studiujesz dwa kierunki, dwoisz się i troisz, żeby pozaliczać wszystko w terminie i... jesteś po prostu idiotą. No bo serio, kto robi dwa kierunki? Prawdopodobnie tylko ci, którzy nie mają pomysłu na siebie i którzy robią milion rzeczy na raz, bo "a nuż mi się to przyda".
     To przykre, że są osoby, które tak myślą.
     Ale to wcale nie prawda, nie jesteś idiotą, więc głowa do góry.
     Pozostaje jedynie pytanie czy naprawdę warto brać drugi kierunek lub - olaboga! - zaczynać dwa jednocześnie?

     Ostatnio natrafiałam na różne artykuły odnośnie studiowania na dwóch kierunkach (na przykład tutaj, na bardzokulturalnie), a piszący zajmowali naprawdę różne stanowiska. Jedni sądzili, że jesteśmy masochistami bez pomysłu na siebie, inni wychodzili z założenia, że to jednak po prostu czysta głupota, ale znajdywali się też tacy, którzy uważali nas niemal za bohaterów, gdy wychodzi na to, że rzeczywiście potrafimy pogodzić te dwie sprawy. Stanowisko ludzi w moim otoczeniu jest różne, ale przeważa na "ojacie, ale super! Naucz mnie organizacji czasu, to też spróbuję".

     Gdy byłam mała, chciałam być prawnikiem. I trwałam przy tym założeniu aż do pierwszej klasy liceum, gdy stwierdziłam, że nauka historii to jednak nie takie moje hobby (matmy też) i trochę szkoda mi na to czasu. Co więc innego? Pojawił się pomysł na dekoratorkę wnętrz, na założenie własnej firmy, na bycie freelancerem - wiele tego było. Bo nie oszukujmy się, głupotą dopiero jest decydowanie w wieku 17-18 lat, "co chcemy robić całe życie i na jakie studia pójdziemy w związku z tym". Prawda wygląda tak, że niewiele osób rzeczywiście zostaje w zawodzie po zakończonych studiach. Często decydują się robić zupełnie coś innego, bo nagle okazuje się, że to jednak nie to.
     Poznajemy się przez całe nasze życie, dlatego tym bardziej powinniśmy próbować nowych rzeczy, rezygnować z tych, które nam nie pasują i nie przejmować się, że to z kolei może nie podobać się komuś innemu - na przykład naszym rodzicom. Każdy sobie rzepkę skrobie, szczególnie jeśli chodzi o nasze własne życie i plany na przyszłość. W tym wypadku powinniśmy być większymi egoistami niż zazwyczaj, to nic złego.

     W ubiegłym roku zaczęłam studiować na filologii szwedzkiej na UJ (tutaj trochę więcej o samym kierunku). Czemu? Kto normalny idzie na filologię? Przecież po filologiach nie ma perspektyw. Zostanę nauczycielem w szkole? Ale przecież w szkołach w Polsce nie uczą szwedzkiego. A stopa bezrobocia rośnie i rośnie. Na szwedzkiej jest fajnie, język jest fajny, ludzie są fajni, wszystko jest fajne. To się liczy.
     W tym roku dobrałam sobie dziennie drugi kierunek - nowość: język polski w komunikacji społecznej, również na UJ. Ludzie są fajni, przedmioty są fajne, kierunek jest po prostu fajny. Czy łatwo jest pogodzić te dwie rzeczy? Nie. Czy żałuję? Też nie. Niestety, rzadko zdarza się, by jeden kierunek odpowiadał naszym zainteresowaniom i planom na przyszłość (jeśli takowe mamy) - czasami trzeba sobie dobrać jakiś kurs, fakultet, opcję, cokolwiek. Choć to trochę boli, to dzisiaj - jeśli nie mamy czegoś na papierze - to nie zawsze będziemy mogli to wykorzystać. Czasem lepiej jest mieć jedną karteczkę więcej, niż mniej.
     Wiele osób, które dopiero stoi przed wyborem odpowiedniego kierunku, często waha się między dwoma, nie mogąc zdecydować się, który okaże się lepszy, ciekawszy, bardziej przyszłościowy. Zapomina, że nie musi wybierać od razu i do końca życia. Jeśli mówimy o studiach dziennych, nic nie kosztuje zrezygnowanie z nich - nie musisz nawet składać podania, po prostu przestajesz chodzić na zajęcia i już! Od tego roku studiowanie kilku kierunków dziennie na uczelniach publicznych również nie powinno zawierać dodatkowych kosztów, jak to było przedtem. To, czego się dowiesz i czego doświadczysz, zostanie Twoje, dlatego nie wahaj się wziąć dwóch kierunków już od razu - zawsze możesz dać sobie ten pierwszy miesiąc na rozeznanie, czym tak naprawdę są te studia (i studiowanie w ogóle same w sobie), które podobają Ci się bardziej, a które mniej. Mogą stać się co najwyżej dwie rzeczy: 1) Będzie Ci się podobać i tu, i tu - lub - 2) Szybko zrozumiesz, że gdzieś jednak nie pasujesz. W przypadku pierwszej opcji możesz pozostać na obu kierunkach i próbować to pogodzić, a w przypadku drugiej - rezygnujesz z jednego, zostajesz na drugim i cześć i czołem. Sprawa rozwiązana. Nic jednak nie straciłeś, bo przekonałeś się na własnej skórze, czy ten drugi kierunek rzeczywiście był taki kuszący jak pierwszy.

     Czy studiowanie na dwóch kierunkach w trybie dziennym jest łatwe? No nie jest, nie oszukujmy się. Nie każde studia to tylko wykłady, na które nie trzeba chodzić. Czasami są to same ćwiczenia, na których bez usprawiedliwienia (albo i z takowym) możesz nie pojawić się dwukrotnie w ciągu całego semestru. Na studiach dostajesz zadania domowe, dziesiątki tekstów do czytania, prac do pisania i prezentacji do wykonania. Wiele kierunków to nie sama sesja dwa razy do roku, to też dużo pracy w ciągu tygodnia i dużo wyrzeczeń - nie zawsze pójdziesz na piwo z nowymi znajomymi, chyba że kosztem czegoś innego. Jeśli potrafisz powiedzieć sobie i kolegom "sorry, nie dziś, dziś muszę się trochę pouczyć", mimo że jest to piątek, to dwa kierunki mogą być dla Ciebie. Jeśli wybierasz się na studia dla samego studiowania i posiadania konta w USOSie, to raczej sobie daruj - czy to jeden, czy obydwa kierunki, bo szkoda Twojego czasu.

     Jakie kierunki wybierać? Czy te przyszłościowe? A może te, które nas naprawdę interesują? Te, które są modne? A może... oferta edukacyjna publicznych, jak i prywatnych uczelni jest ogromna. Co rusz pojawiają się nowe kierunki, czasami są to zupełne innowacje, a czasami hybrydy kilku kierunków, które mają lepsze zastosowanie w mieszance niż w samotności. Sam musisz zdecydować, jakiego rodzaju studia sobie weźmiesz - pamiętaj jednak, to są od 3 do X lat z Twojego życia. Głupio byłoby je stracić tylko dlatego, że jakiś kierunek był akurat modny, ale dla Ciebie zupełnie nieciekawy. Tym bardziej ten drugi powinien być takim - przynajmniej według mnie - który studiować będziesz z czystą przyjemnością i zainteresowaniem. Który nie tylko będzie Cię szkolił, ale rozwijał; który w jakiś sposób dopełni wykształcenie z pierwszego kierunku, ale też niekoniecznie. Wszystko zależy od tego, co chcesz robić. Oraz od tego, jaki plan właściwie na siebie masz.
     Pamiętaj, że wszystko jest do zrobienia, jeśli tylko się chce chociaż próbować. Próba, to w końcu następny krok po zaplanowaniu czegoś, prawda?

     Jak Ty zapatrujesz się na studiowanie dwóch kierunków jednocześnie? Może już studiujesz lub dopiero rozważasz tę opcję? Jeśli tak - to czy może jest jakaś kwestia, która Cię cicho w duchu nurtuje?